cd review in jazz halo

2018-02-03T16:08:00+01:00

De sobere hoes is al een eerste indicatie van de uitgepuurde en haast minimalistische muziek die gedurende een uur te beluisteren valt. Bo Van der Werf leverde hiervoor al het materiaal, een enkele keer samen met Fiorini.Octurn was van meet af aan een groep met een bijzondere bezetting die een eigen lingua franca hanteerde. Meer dan ooit is het hier een aftasten van grenzen en mogelijkheden, heel soms door een enkele muzikant die het initiatief neemt, meestal door het sextet gezamenlijk. Er ontstaat een continu clair-obscur spel van contrasten duidelijk geïllustreerd door de grote tegenstelling van de introverte openingstrack en het daaropvolgende nummer dat een stortvloed aan ideeën bevat die uiteindelijk aan elkaar gelinkt worden. Het steekspel van modules waarbij contemplatieve cellen ogenschijnlijk onafhankelijk staan van andere meer wervelende en dynamische eenheden, wordt over heel de cd doorgetrokken. Alles draait daarbij rond het met elkaar verbinden van ogenschijnlijk losse ritmische en harmonische patronen.

Achter de piano zit ontegensprekelijk Fabian Fiorini, zowat de grootmeester van de feilloze overgangen tussen hedendaags klassiek, jazz en improvisatie. Dré Pallemaerts is dan weer de magiër die door haast onhoorbare roffels en drumpunctuaties precieze accenten legt. Jozef Dumoulin plaatst de codes van de 21e eeuw die weliswaar aansluiten bij een reeds bestaande traditie. Hij maakt echter geen gebruik van voorgeprogrammeerde stukken maar speelt alles live. Bassist Clemens van der Feen tekent op zijn beurt enkel de hoogst noodzakelijke baslijnen. Bo Van der Werf en Magic Malik zijn de vertellers van dienst zonder helemaal in de rol van solisten te kruipen. Hun melodische interventies smelten samen met de groepsklank. Op die manier blijven alle muzikanten op eenzelfde hiërarchisch niveau.Het lijkt erop dat Octurn een aantal cd’s opnam bij andere labels om met een doorgedreven abstracte instelling terug te keren naar het huis waar alles begon. Nog meer dan vroeger kunnen we spreken van een syncretisme tussen hun eigen wereld en de complexe gelaagdheid van Messiaen.

© Georges Tonla Briquet


click here to read on the jazzhalo website

CD review in 'De Standaard'

2018-01-01T19:35:00+01:00

Met al die hippe jonge bands van the new wave of Belgian jazz zou een mens bijna vergeten dat dit land ook uitstekende jazzbands telt die al vele jaren aan de weg timmeren én die op het toppunt van hun kunnen staan. Zoals Octurn, dus. De band van baritonsaxofonist Bo Van der Werf is na vele personeelswissels tot een kleine kern herleid, met Dré Pallemaerts (drums), Jozef Dumoulin (keys) en Fabian Fiorini (piano). Fluitist Magic Malik en Clemens Van der Feen (akoestische bas) zijn te gast. De muziek kenmerkt zich door traag voortschrijdende melodieën en bedachtzaam samenspel, met de electronica van Dumoulin die zo mooi contrasteert met Fiorini’s piano, aangevuld met de zachte klank van Maliks fluit. Vaak is de muziek meditatief en doet ze haast modern-klassiek aan. Af en toe is de band heel fel, zoals in ‘Song 14’, met een ontketende Pallemaerts. Dit is hedendaagse jazz die de luisteraar heerlijk uitdaagt. (pdb)

CD review in 'culturejazz'

2017-12-25T09:51:00+01:00

En avril 2016, nous avions trouvé les aventuriers belges d’Octurn en compagnie des moines tibétains de Gyoto dans l’album « Tantric College » pour une étonnante et fructueuse rencontre. De retour sur leurs terres en comité plus restreint, ils ont poursuivi leurs recherches minutieuses et éclairées sur les articulations entre rythmes, mélodies et harmonies innovantes avec la complicité de Magic Malik, musicien œuvrant dans un même axe exploratoire. Cette musique également très méditative s’inspire librement du « Livre des Transformations », le Yi Jing (ou Yi King) qui est à la source de la pensée chinoise. Voilà donc une démarche qui évite toute raideur formelle car ces musiciens ont acquis en une vingtaine d’années une grande expérience du jeu collectif dans ce cadre. Une discipline et un long apprentissage qui se rapprochent en effet de la pensée chinoise et des cheminements des moines tibétains. Un album très abouti et réussi. ( Thierry Giard in 'culturejazz', pile de disques dec 2017 )

< 3 / 18 >

Tags

Gyuto Tibetan Monks, Octurn 5, Photo, Video

Archive

RSS-Feed