CD available

2017-11-21T10:37:00+01:00

you can order a copy of our latest CD 'songbook of changes' here

**** CD review in writteninmusic.com

2017-11-16T15:54:00+01:00

Octurn, het door Bo Van Der Werf (baritonsax, ewi) geleid jazzensemble, is terug van al te lang weggeweest. En dat zal u geweten hebben. Zo zagen we de groep – die inmiddels al twee decennia bezig is – aan het werk tijdens het STORM! festival in Oostende waar ze dit nieuwe werkstuk onder de doopvont hielden. Rode draad: de omgang met de veranderlijkheid der dingen.Als er iets dit album en concert kenmerkt is het wel prikkeling en uitdaging. Jazz is zeker niet enkel het teren op neergeschreven muziek, maar vaak ook de teugels wellustig kunnen laten vieren. En net dat is wat deze groep met dit album bewerkstelligt. Songbook Of Changes is allereerst te beschouwen als de weerslag van een proces waarbij elke speler zijn rol en functie heeft. Zoals de bijzondere hoes al suggereert, gaat het hier om een speels omgaan met klanken, sferen en texturen. Zodoende is dit nieuw stuk de weerslag van een erg ambitieus project.Als basis een achtkoppige formatie, hier uitgedund tot een kwartet. Wel worden voor dit project onder meer fluitist Magic Malik en de Nederlandse contrabassist Clemens Van Der Feen aangetrokken. Beiden geven hier een ‘magic touch’ aan wat in wezen een uiterst straffe bezetting is. Zo licht spil en baritonsaxofonist Van Der Werf toe dat het kwartet met de inzet van Malik en Van Der Feen een grotere vrijheid voor elkaar kreeg. Een goede zaak dus, ook al omdat de fluittonen van Malik en zijn bijzondere vocals een zekere lichtheid en luchtheid suggereren.Het is een behoorlijk lastig album in die zin dat er veel gelijktijdig gebeurt. Daardoor heb je als luisteraar de indruk dat Octurn hier een bijzonder chaosrijke geluidsbrij aflevert. Toch valt alles fraai in de plooi, al dient zeker ook gezegd dat Octurn met de klassieke componist Olivier Messiaen geen voor de hand liggende inspiratiebron voorlegt. De focus ligt hier ook op het technische aspect van de uitvoering, al merk je gaandeweg dat het spelen met toevalsfactoren nieuwe, vaak behoorlijk inventieve combinaties blootlegt. En daar is het hier om te doen: het openbaren van nieuwe geluiden, ideëen, kleuren (Black Tara, Red Tara, Blue Tara), .. .Wie op zoek is naar vlot behapbare muziek, loopt hier best in een boog omheen. Wie daarentegen tegen een fikse dosis totaal ongrijpbare muziek kan, heeft hier ongetwijfeld een erg vette kluif aan. Neem bijvoorbeeldM46664a of Lhasa (een verwijzing naar de lokatie als de veel te vroeg gestorven muzikante Lhasa De Sela?). Het blijft een mysterie.Het samenspel tussen de muzikanten bleek live al een genot om te aanschouwen, op het album presenteert zich dat in composities die sommigen wellicht omschrijven als ‘muziek voor lastige intellectuelen met een neurotisch kantje’. Daar is hier gelukkig helemaal niets van aan, het is slechts genieten van prikkelende, weerbarstige muziek die alles wat nog maar vaag naar conformisme neigt per direct de vuilnismand in kiepert.Straf plaatje? Straf plaatje ! Zo hebben wij dat althans graag. Véél liever iets dat de wenkbrauwen doet fronsen, iets dat de luisteraar écht uitdaagt dan een zoveelste oefening in al te stereotiepe radiovriendelijkheid. Voor dat eerste wijzen we we maar al te graag richting het Brusselse Octurn die met het door Koen Gisen gesuperviseerde Songbook Of Changes alvast voor een bizar en behoorlijk eigenzinnig album tekent.

www.writteninmusic.com

review concert STORM 11-11-17

2017-11-13T13:02:00+01:00

Vervolgens kregen we de Belgische jazzformatieOcturn, met in de geledingen onder meer drummer Dré Pallemaerts, Bo Van Der Werf op baritonsax, de Nederlandse Clemens Van Der Feen op contrabas en Magic Malik (fluit, zang). Al meer dan twintig jaar bezig en met talloze albums achter zich zag je hier een groep die hier zich vooral concentreerde op haar laatste worp. De nieuwe boreling is nog maar net uit op het W.E.R.F. label, maar zoals het ernaar uitziet wordt het een lastige en taaie klus.Maar ook dat is jazz. Het is niet allemaal behapbaar. Je hoorde groepsleden op de tast af gaan en zich laten leiden door zowel partituur als instinct. Met als intentie bakens te verzetten en op zoek te gaan naar prikkelende uitdaging. Nee, écht toegankelijk was dit concert allerminst, maar de manier waarop elk van de groepsleden bijdroeg aan een groter geheel dwong niets anders dan bewondering af. Niet in het minst door de drumshuffles en tikjes van Dré Pallemaerts die als een ritmische meester het hele zaakje onder controle hield.Iets verderop had je Jozef Dumoulin, verscholen achter een batterij knopjes. Daarnaast Van Der Feen, subtiel aanwezig. En dan had je nog Fabian Fiorini op piano en het duo Van Der Werf-Malik die zeer regelmatig het geheel mee inkleurden. Ja, je zou kunnen opwerpen dat het was soms wat bizar en abstract klonk. Maar dit waren composities waar vlees aan zat. Niet zomaar een partituur aframmelen, maar samen musiceren, op zoek gaan en de muzikaliteit botvieren. Deze groep liet het voor de hand liggende helemaal links liggen, waardoor je op zijn minst geïnteresseerd bleef kijken en luisteren. Kortom: complexe, gelaagde en door verandering gekenmerkte muziek met heerlijk prikkelende weerbarstigheid, vol uitdaging en experiment. Zoals het in de jazz ook hoort. Aan het einde kreeg je nét nog een versnellinkje meer, het zat er bijna op en dus konden ze nog even knallen voor het alweer voorbij was.
full review here: http://www.writteninmusic.com/jazz/oostende-in-de-ban-van-storm

1 / 2 >

Tags

Gyuto Tibetan Monks, Octurn 5, Photo, Video

Archive

RSS-Feed